Tredje arbeidsdag

Hilde

I dag var tredje dag i praksis. Då vi kom hjalp vi til med å servere frukosten. Eg mata ein pasient til frukost. Deretter tok vi oppvasken. Kl 10:30 var det coffe - and tea- time, og pasientane fekk då servert te, kaffi og kjeks. Vi tok også oppvasken etter dette. Då vi var ferdig med det, sat vi oss ned med pasientane og perla armbånd, og måla vasa. Pasientane synes dette var særs kjekt.

Vi hjalp kokken litt på kjøkkenet, og var sidan med og serverte lunsjen. Kvar dag får pasientane vere med å bestemme kva dei vil ha til lunsj/middag. Dei får då 3 val. Dette synes eg er eit veldig godt tilbod! :) Då dei hadde ete lunsj, slappa dei av på stova. Resten av dagen gikk til å kommunisere med pasientane, pussle med dei, og servere dei drikke. Kommunikasjonen går stort sett bra, men nokre gongar kan det vere nokså utfordrande.

Dagen i dag har egentlig gått ganske fort. Vi kjem meir inn i rutinane, og ting blir då lettare. Sjukeheimen byr på mange forskjellige aktivitetar kvar dag, noko eg også synes er flott!

Vi har desverre ikkje teke bilete av arbeidsplassen, då vi fekk klar beskjed om at dette ikkje var lov. Men fann nokre på heimesida deira.

Seymour House                                      På dette rommet får dei servert måltid.

Lena: 

I dag fekk eg utdelt ny arbeidsplass, sidan det blei nokon med den forgjeforgje. Min nye arbeidsplass heitte Carrick Home. Det er ein sjukeheim, med vel 15 pasientar. Pasientane er veldig gammle og slitne, så dei sitte i ro store delar av dagen.

Det eg gjorde når eg kom på sjukeheimen var at eg var med stell og observerte. Det var då eg oppdaga at hygiena var veldig dårlig, dei skiftar lite hanskar og stelleforkle, det er heller ikkje spirt/antibak og oppdrive på arbeidsplassen.

Arbeidsfordelinga på arbeidsplassen er veldig forskjellig fra heime. der borte seg dei på det som og mata pasientar som ei stor og vanskeleg oppgave. Så dei einaste oppgåvene er fekk tildelt var eigentleg å mate pasientane og prate med dei. Sist nemde var ganske vanskleg sidan fleire av pasientane faktisk ikkje kunne snakke, eller så var dei så demente at det nesten ikkje gjekk an og føre ein samtale, men nokre av dei var greie og prate med. Kommunikasjonen går veldig fint, men nokre av dei snakkar ganske fort på ulike britiske dialekter noko som gjere det litt vanskleg og henge med av og til.

Eit litt dårleg bilde av min arbeidsplass